İyi, kötü ve anlamsız..

Günler geçti, zaman akıp gitti. Giderken beni de aldı sanki. Akreple yelkovanın arasından o bilinen sesle boşluğa doğru kayıp gittim. Düşünceler artık anlamsızdı. Ben de öyle. Anlamlı olan ne vardı o an ? Akrep hiç kıpırdamayacakmış gibi hareketsizce beklerken yelkovan yavaş da olsa hiç bitmeyecek olan yoluna dewam etti. Ben izledim. Ya da sadece boş gözlerle baktım. Gözlerimdeki ışık sanki gözyaşlarımla beraber akıp gitmişti. Artık bakışlarım da anlamsızdı. Evet bendim anlamsız olan. Yanlış olan da bendim. Hayal de bendim en güzel duyguları yaşatan. Acılarla dolu olan gerçek de.. Ben.. Cevap verilemeyen en büyük soruydum ben. Saatin o bilinen sesi gibiydim önce huzur weren.. Ne sesi daha fazla dinleyecek gücüm vardı ne de kendimi.. Düşünmeye devam etsem düşüncelerim arasındaki köprülerden birinden atlarım sandım. Kalktım. Saati de geride bıraktım, kendimi de.. Ben yoktum artık. Belki de hiç olmamıştım..